36

Stuk, stuk, stuk. Piłeczka tenisowa odbija się od ściany do mojej ręki i z powrotem. Wzdycham ciężko. Przebieram się i powoli schodzę na dół. Ktoś przyszedł. Staję przy kanapie i spuszczam wzrok. Siva wprowadza gościa w głąb, czyli do salonu w którym my jesteśmy. Eva rozmawia z Tomem. Jej ramię szpeci blizna. Przenoszę wzrok na gościa, którym okazuje się być smukła mulatka, o ciemnych oczach. Uśmiecha się do mnie.
- Hej, Nath. - mówi a Max kiwa do niej przecząco głową. Jej twarz z uśmiechniętej, zmienia się na przygnębioną. - Jestem Nareesha.
- Miło mi.. - mówię cicho, nie mogąc oderwać od niej wzroku. Idę z przepraszającym wyrazem twarzy do mojego pokoju. Zamykam się i po drzwiach osuwam się na ziemie. Zaciskam powieki.
Leżę na łóżku z Nią. Śmiejemy się. Wpatruję się w jej oczy, z fascynacją. Jej palce jeżdżą po moim policzku. 
- Nie wiem czy to miłość, Nathan. 
- Ciii. Nic nie mów. - zamykam jej usta pocałunkiem. Kładzie głowę na moim torsie. Jestem dla niej bohaterem, ochroniarzem. Przymykam oczy i całuję ją w jej ciemne, lokowane włosy. 
Szybko oddycham, z mojego karku płyną kropelki potu. Gwałtownie wstaję. Chodzę po pokoju. Zdradziłem Evę. Zdradziłem Seeva. To była Nareesha! Zbijam wazon, jestem smutny i wściekły na siebie. Klękam na podłodze i kulę się, jak bezbronne dziecko. Łzy lecą po moich policzkach. Ktoś wchodzi do mojego pokoju i przytula mnie. Jasne kosmyki włosów, opadają na moje czoło. Odwracam się do Evy i wtulam się w nią. Nie pyta o nic. Po prostu tuli mnie i głaszcze po głowie. Szlocham w jej ramionach. I wtedy odkrywam w sobie coś strasznego, nie oczekiwanego. Z powodu tej chwili, moje uczucie jakby się spotęgowało. Dziewczyna unosi mój podbródek, w swoim kierunku.
- Nathan, co się stało? - pyta z troską w głosie. Muszę komuś wyznać to co trzymam w sercu. Zranię ją.
- Nie wiem kiedy, nie wiem jak... Przypomniałem sobie scenę. Ja i Ona, leżeliśmy na łóżku. Całowaliśmy się, tuliliśmy. - mówię a jej broda zaczyna lekko drgać. Niebieskie tęczówki Evy robią się szklane, aż w końcu jedna niechciana łza wypływa. Odsuwa się ode mnie.
- Kto? - ponownie pyta. Jeśli się powiedziało A, trzeba powiedzieć B.
- Nareesha... - szepczę.
Dziewczyna wstaję, łzy coraz szybciej płyną z jej oczu. Wybiega zapłakana z mojego pokoju, słyszę jak ciężko biegnie. Zatracam się w depresji zupełnie.


Jestem zawiedziony. ;<
Mniej komentarzy. ;c
I w ogóle, założyłem bloga (była na ten temat sonda) i duupa. xd
Lol. Ale was wkurzyłem ^^
Najpierw Tomsey, teraz Siveesha :3
Do następnego <3