23

Budzę się. Jestem w sali szpitalnej. Rozglądam się i widzę Tom'a obok mnie. Śpi. Po drugiej stronie siedzi Jay, Max, Seev i dziewczyny. Unoszę brew i podnoszę się. Tom spogląda na mnie.
- Obudziłeś się.. - mówi.
- Tom... Przecież ty nie żyjesz ! - prawie wykrzykuje, w skutek czego reszta podchodzi do nas.
- Ja?! Nie, ja mam się dobrze. Nawet bardzo. - śmieję się a ja szczypię go w ramię. On jest prawdziwy. Żyje.
- Byłeś w śpiączce 3 tygodnie. Pewno to ci się śniło... - wzdycha Max.
- Możliwe... Śniło mi się że wyszedłem ze szpitala i poszedłem się napić. Wracając znalazłem Tom'a. Nie żył.
- Dzięki Młody. - ponownie na twarz Thomasa wkradł się uśmiech. Brakowało mi tego. Przytuliłem się do niego jak do ojca. Tamto było snem, nie to.
Po 2 dniach wyszedłem ze szpitala. Nawet lepiej, nie chciałem być w tym okropnym miejscu. Staram się naprawiać relacje z Tomem. Dostaję szansę. Rozpakuję swoją torbę ze szpitala, stała od dwóch dni w kącie. Zmieniam bluzkę i schodzę na dół. Mijam się z Tomem w korytarzu, gdzieś wychodzi. O nie. Myślę w głowie. Żeby tylko się mój sen nie spełnił... Zakładam bluzę i trampki, przy wyjściu rzucam że idę na kawę. Śledzę przyjaciela. Wiem że źle robię, ale muszę to zrobić. Wydaję się z początku że Parker idzie w stronę centrum, jednak skręca w stronę rzeki. Nie podoba mi się to. Skradam się po cichu między drzewami. Po co on tu przyszedł? I po chwili wszystko się wyjaśnia. On idzie do Lindsay. Przytula ją i całuję w usta. Namiętnie. Nie wierzę w to co widzę. Osuwam się na trawę i przypatruję się im. Siadają wtuleni i rozmawiają. A przecież Tom kochał Evę. Raptem się odkochał? Nie możliwe. Setki pytani kłębią się w mojej głowie. Znów patrzę na nich. Wyglądają na szczęśliwych. Po pół godzinie rozstają się i Tom wraca w stronę domu. Przynajmniej nic mu się nie stało. Idę za nim, jak wcześniej. Wchodzę do domu później, żeby nikt nie zauważył. W salonie jest Eva, Tom całuje ją w policzek i idzie do łazienki. Uśmiecham się do blondynki. Nadal nie wyjaśniliśmy sobie. Nadal nie wyznaliśmy miłości. Nadal nie wiem co z nami. Wchodzę do mojego pokoju i zasiadam do pianina. Otwieram klapę instrumentu, do pomieszczenia wchodzi Ona. Kładzie mi rękę na ramieniu. Odwracam się do niej i patrzę w jej oczy. W tęczówki które tak kocham. Opiera swoje czoło na moim czole. Przejeżdżam opuszkami palców po jej policzku, unoszę podbródek. Całuję ją.
Pocałunek jak wschodzące słońce.
Pocałunek jak księżyc w pełni.
Pocałunek jak wzburzone morze.


BUM! Macie no szczęśliwie no. c:
I uprzedzam, Eva wiedziała o tym że Tom się spotyka z Lindsay. Jako jedyna. Bo... [pominięta część]
W razie czego, uprzedzam żeby regularnie brać tabletki na uspokojenie. Będzie się działo ^^
Anonimie (Lose my mind) - chciałbym abyś komentował/komentowała na bieżąco :3 Nie jestem osobą podatną na krytykę. Nie wiem o co chodzi z wpływami. Ale cieszę się że jesteś tu i czytasz to. ;>
Do następnego <3