11

~ Thomas ~

U Nathana jest cicho, zbyt cicho. Wstaję i kieruję się do jego pokoju. Próbuję otworzyć drzwi, jednak te nie chcą ustąpić. Nie podoba mi się to. Szarpię za klamkę i wołam go - nadaremnie. Zbiegam po schodach i mówię reszcie co się dzieję. Max i Jay siłują się z drzwiami, w końcu je wywarzam. Moje złe przeczucia się sprawdziły. Nathan leży na łóżku, jest siny i blady. Siva bierze do ręki opakowanie po tabletkach i pokazuje je nam. Obrazy z przeszłości stają mi przed oczyma. Jak moja matka przedawkowała... Szybko odgarniam od siebie te myśli. Próbuję ocucić Sykesa, nie budzi się. Jay wzywa karetkę. Ja siedzę obok przyjaciela.

- Nath... Przepraszam. - szepczę. 

Po 5 minutach przyjeżdża pogotowie, zabierają go. Naszego Baby Natha. Jestem roztrzęsiony. Wsiadamy do samochodu i dojeżdżamy na miejsce z opóźnieniem. Pielęgniarka każe nam czekać, Nathan jest przytomny i ma robione badania. Czuję wyrzuty sumienia. Gdyby nie ja, nie wziąłby tych tabletek. W końcu Nathan wraca. Patrzę na niego przepraszającym wzrokiem. Zabieramy go do domu. 

~ Nathan ~

Wysiadam z samochodu i idę do domu. Smutek mieszany z gniewem. Nawet dobrze że mnie ratowali. Może coś dla nich znaczę... Nie chcę z nimi rozmawiać. Nie mam ochoty. Siadam na fotelu w moim pokoju. Wszystko się wali. Moje życie się wali. Jak domek z kart. Chowam twarz w dłoniach. Życie, miłość, nawet przyjaźń jest trudna. Oddalamy się od siebie z chłopakami. Mój telefon zaczyna wibrować. Sms od Charlotte. Drapię się po głowie i odczytuję wiadomość "Za 20 minut w opuszczonej fabryce." Zastanawiam się czy iść. Ale Charlotte nie jest taka jak jej ojciec... Wzruszam ramionami i wychodzę do fabryki. Najgorsze dopiero przede mną ...

Przypominam o SONDZIE ^^

Wiecie co zauważyłem... Komentarzy jest 7-8 a głosów w ankiecie ponad to. Ciekawe ...

Dodałem Evę i Charlotte do bohaterów :3 Potem zrobię tam remont xd

Bójcie się porządnie, dopiero się zacznie ... <demoniczny śmiech>

Do następnego <3