42.

Moim oczom ukazuje się Charlotte. Jest blada, ubrana w czerwony płaszcz kontrastujący z jej szminką. Z trudem krzyżuje ręce na piersi.
- Byłaś postrzelona. - stwierdzam a jej usta wykrzywia lekki uśmiech.
- Przez was moja własna siostra mnie postrzeliła. Blizny są i na zawsze zostaną. - zbliża się do mnie - Nie tak łatwo zapomnieć. Porządnie zawróciłeś mi w głowie.
- Jestem szczęśliwy z Evą. - odsuwam się, jednak to nie pomaga.
- Mam wielu znajomych... Nawet wśród twoich przyjaciół. Lepiej się Nią naciesz. - szepcze mi przy uchu. Wsiada na motor i z piskiem opon odjeżdża, zostawiając ślad na jezdni. Ręce mi się trzęsą. Przełykam z trudem ślinę, wykręcam numer telefonu Tom'a. Nie jestem w stanie sam iść, jej słowa wstrząsają mną jak trzęsienie ziemi. Kilka minut później pojawia się czarny mercedes. Wsiadam i odjeżdżamy. Z trudem opowiadam Thomasowi to co mówiła mi Charlotte. Przeklina. Wpadam jak burza do domu, blondynka siedzi z Maxem przed telewizorem. Przytulam ją i całuję w czoło. Jest zdziwiona i zdezorientowana, nie dziwię jej się. Mam wielu znajomych... Nawet wśród twoich przyjaciół. Obija mi się echem w głowie. Co to znaczy? Idę do swojego pokoju i dzwonię do Kevina. Proszę go o ochroniarza dla blondynki. Byleby nie rzucał się w oczy. Kevin mówi że rozumie i jutro nad Evą będzie czuwał ochroniarz. Wyłączam się i wpatruję w swoje odbicie. Może gdyby nie moja sława, nie doszłoby do tych sytuacji.
Następnego dnia musimy jechać do radia. Eva nie wie, że Finn to jej ochroniarz. Jest umięśniony i w miarę młody, więc myśli że to nasz przyjaciel. Zakładam czapkę beenie. Nie długo czeka nas wyjazd do LA, gdzie będziemy nagrywać program. Nie wiem czy brać Evę. To jeszcze za wcześnie, moje fanki ją pewnie zszarpią... Całuję Andrews i z chłopakami wsiadamy do samochodu.
W radiu, jak w radiu. Śpiewamy kilka piosenek, jako jedyny jestem cichy i przygnębiony. Myślałem że nic mnie bardziej nie zdołuje, jednak się myliłem. I to bardzo.
- Nathan, pytanie do ciebie. Co jest między tobą a Evą Andrews? - pyta reporterka a mi się robi gorąco.
- Przyjaźnimy się...
- Na pewno? - docieka. Nie kurwa, kochamy się.
- Tak. Moi fani o wszystkich moich związkach dowiadują się najpierw ode mnie.
- Ciekawe co mówisz... Jest spora grupa fanów, uważająca iż tworzysz parę z panną Andrews.
- Zostawiam to bez komentarza. - prawię podnoszę ton, w ostatniej chwili się uspakajam.
W domu jednak jest gorzej. Evy nie ma, a Finn jest w salonie.
- Gdzie Eva? - pyta Max a on masuje czoło.
- Wyszliśmy do sklepu, podeszła do nas jakaś dziewczyna. Powiedziała że muszą porozmawiać. Pani Eva zgodziła się, kazała mi tu poczekać.
- Kiedy to było? - unosi brew Jay.
- Około 15 minut temu.
Ściągam czapkę i ciskam nią w kąt. Słyszę trzask drzwi, to Eva. Chcę do niej podejść, jednak mnie odpycha. Łza płynie po jej policzku, oznacza to coś niedobrego...


Znów dialogi. .___.
Przekląłem. ^^ Pierwszy raz ;3
#Proud , chociaż nie wiem dlaczego xd
Coś mi mówi że następny rozdział będzie za 15 komentarzy.
A obserwatorów jest 40, więc to mało.
Dobra, rozpisuję się. Dłuższy rozdział, zauważyliście?
Do następnego <3