II.

Bańki mydlane płyną między nami jak łabędzie w balecie. Eva śmieje się, biega i zbija każdą z baniek. Puszczam do niej oczko i staram się zrobić jak największą ale mi się nie udaje. Blondynka podchodzi do mnie i całuje z namiętnością. Ktoś w oddali klaszcze, jeszcze ktoś inny robi zdjęcie.
Mnie to nie interesuje. Jestem z Nią.
Trzymając się za ręce, kupujemy shake. Ja biorę waniliowy, Eva jak zwykle truskawkowy. Pianka zostaje na jej czubku nosa. Zlizuję to z niej i uśmiecham się. Ponownie rozbrzmiewa jej śmiech. Jest wreszcie szczęśliwa. Wracamy do domu, gdzie Lindsay gotuje spaghetti. Podchodzę do niej i całuję ją w policzek. Zapach sosu bolognese rozprzestrzenia się po całym domu. Wdycham go i uśmiecham. Uwielbiam to danie, szczególnie roboty Lind. Siadam przy stole, a po chwili parujące jedzenie na talerzu się przede mną pojawia.
Chciałbym aby Eva też tak gotowała. I kiedy wrócę z pracy, podała obiad i uśmiechnęła się.
Nawijam na widelec makaron i jem. Tom jak zwykle z Maxem się wygłupiają przy jedzeniu. Jay spogląda na telewizor a Siva czyta gazetę. Przewracam oczami. Spoglądam na telefon, przede wszystkim na twittera.
Wielki dzień dziś. xx
Owszem. Dzisiaj wieczorem mam zamiar oświadczyć się Evie Andrews. Odkładam talerz do zmywarki i dopijam wodę. Idę do łazienki przebrać się. Po chwili jestem gotowy.  Poprawiam włosy, jak zwykle i siadam przy biurku. Wyjmuję zeszyt służący mi za pamiętnik. Przeglądam zdjęcia z dzieciństwa, zdjęcia z chłopakami i Evą.
Spokój. Cisza, wszyscy śpią. Nawet Eva, dzisiaj została na noc. Wygląda jak anioł. Spokojna twarz, pełne wargi, przypominające płatki róż i rzęsy tak długie, że gdybym był mikroskopijny zaplątałbym się w nich. Uśmiecha się przez sen. Wiele bym oddał aby dowiedzieć się o czym śni... Siedzę na parapecie i zapisuję w tym zeszycie moje myśli. Lekarz uważa że tak lepiej, zostają na papierze a umysł ma trochę więcej miejsca na inne sprawy. Od kilku dni przestało padać. Widać kilkanaście gwiazd, jednak tylko tyle, gdyż przysłania je jakaś chmura. Mam wrażenie iż mam prorocze sny, mimo iż nie biorę tabletek. Ale to tylko wrażenie, miejmy nadzieję. Boję się że Eva nie przyjmie moich oświadczyn... Taki duży chłopak, a tak bardzo się boi. Ironia. 
Zagryzmolone jakieś zdanie. Zamykam zeszyt i wzdycham. Obawy mnie nie opuściły, jednak jestem dobrej myśli.
O 18 stoimy pod dwoma wierzbami, które zostały przystrojone lampkami o różnych barwach. Odsłaniam oczy blondynce. Jest zachwycona. Całuje mnie w policzek, a w jej oczach tańczą iskry radości.
- Nathan, ale po co to wszystko? - pyta mnie, rozglądając się. Klękam na prawe kolano i wyciągam pudełeczko z pierścionkiem. Otwieram je.
- Evo Andrews, wyjdziesz za mnie? - mój głos lekko drży. Moje obawy się powiększają kiedy zmienia minę z uśmiechniętej na speszoną.
- Nath... Ja... - zaczyna a ja wstaję.
- Wyduś to z siebie. Pospieszyłem się? Nie chcesz jeszcze brać ślubu?
- To nie w tobie leży problem. To we mnie.
- Co masz na myśli?
- Zdradziłam ciebie...
Mój świat runął jak domek z kart. 



Gratulacje dla flo., która już czuła że namieszam. ^^
No cóż, komplikator ze mnie. Nic na to nie poradzę. xd
I nie groźcie mi, bo to najmniejszego sensu kochani nie ma. ♥
No to do następnego. <3