IV.

Mam rozmazany widok, nie tylko przez deszcz. Tak naprawdę żyłem w iluzji, stworzonej przez Evę i Tom'a. Siedzę przy biurku, gdzie obok mnie leży Romeo i Julia. Wzięło mnie na romanse, na opowieści o miłości wiecznej i czystej. Na łóżku leżą rzeczy Evy, gotowe do oddania właścicielce. Spycham karton na podłogę i wychodzę z pokoju. Schodzę ciężko i powoli, jak pantera gotowa do ataku. W środku czuję nienawiść, złość i smutek na Tom'a. Mam ochotę go rozszarpać, wykrzyczeć prosto w twarz. Ale wolę nie. Wolę zachować spokój i milczenie. Zakładam kurtkę. Ostatni raz rzucam pogardliwe spojrzenie i wychodzę z domu. Ciekawe czy Lindsay wie? Zastanawia mnie ta myśl. Nogi kierują mnie ku jej kawalerce. Pukam w drzwi, po chwili mi otwiera. Jest w dresie, włosy zostały zaplecione w warkocza na bok. Ściągnęła kolczyka z brwi. Gestem ręki zaprasza mnie. Rozglądam się po domu, całkiem przytulnie. Mój wzrok przykuwa obraz s stylu Art-Deco, przedstawiający kobietę w kawiarni. Siadam na jednej z zielonych puf. Z trudem przez moje gardło przeciska głos.
- Ty... wiesz że Tom i Eva.. - zaczynam ale ona gwałtownie mi przerywa.
- Nathan, ja o tym wiedziałam od samego początku.
- Kiedy?
- Trzy tygodnie temu. Wysłuchaj mnie i nie przerywaj. - nakazuje a jej twarz nie ma żadnego wyrazu.
- No to słucham. - mówię i opieram się wygodnie na fotelu.
- A więc... Eva poszła do MOS. Świetni DJ i tak dalej. Zaczepił ją jakiś chłopak... - robi pauzę i nie patrzy na mnie. Muszę go znać. - Stawiał jej drinki do upadłego. Upił ją. Poszli i uprawiali seks. Tom znalazł ją nagą, ubrał ją i odstawił tutaj. Wolał abyś uważał że on to zrobił niż ten koleś.
- Kto to był.
- Nie wiem... - nie odrywa wzroku od perskiego dywanu.
- Kto to był do cholery! - wstaję i krzyczę tak, iż dziewczyna podskakuje.
- Nie wiem. - cedzi mi prosto w twarz a ja wzdycham.
Na odczepne mówię "Pa" i wychodzę z budynku. Wchodzę do pubu i siadam przy barze. Mam przed oczami mój sen z chwili w której byłem w śpiączce. Kręcę głową, jakbym odpędzał stado much. Barman podchodzi do mnie, zamawiam bourbon. Po krótkiej chwili otrzymuję zamówienie, które zostaje natychmiast połknięte. Pali mnie lekko w gardle, nawet lepiej. mierzwię ręką włosy. Ktoś siada dwa krzesła dalej. Odwracam się i moim oczom ukazuję się Harry Styles. Przewracam oczami. Aż chcę powiedzieć:
Czy nie ma tu selekcji?
Ale w ostatniej chwili gryzę się w język. Chłopak od razu mnie zauważa. Siedzimy tak pół godziny. W końcu przy wyjściu podchodzi do mnie i z nutą nonszalancji i złośliwości przemawia.
- Eva jest niezła, nie tylko na zdjęciach... - śmieje się a we mnie wybuchają wszystkie emocje, które tkwiły od kilku dni.


Zły jestem, miałem dodać jutro. ;__;
Ale macie dzisiaj. xd
Nananananananananana, nie poprawia humoru -.-
Trzymajcie za mnie kciuki na sali zabiegowej.
Do następnego. Chyba. ♥